با سلام خدمت عزیزان مدرسه شما
ضرب المثل نویسی صرفا پایه ای برای ذهنیت باز است
و گسترش آن جهت بازی با ذهن است پس حتما خودتان انجام دهید
-----
موضوع ضرب المثل:
شاهنامه ، آخرش خوش است.
-----
این ضرب المثل در صفحه 122 کتاب نگارش قرار دارد
متن گسترده شده
مقدمه:
ابولقاسم فردوسی طوسی حماسه سرا و شاعر بزرگ ایرانی در سال ۳۲۹ هجری قمری در روستایی در نزدیکی شهر طوس به دنیا آمد. طول عمر فردوسی را نزدیک به ۸۰ سال دانسته اند، که اکنون حدود هزار سال از تاریخ درگذشت وی می گذرد.وی یکی از بزرگترین شاعران ایرانی بود با نزدیک به 50 هزار بیت
بدنه:
گاهی اشک گاهی خنده گاهی غم گاهی شادی در اواخر کتاب شاهنامه داستان به آنجا می رسد که اعراب به ایران حمله کرده و به ایران حکومت کرده و اسلام را با ایران آشنا کردند و از همین جهت به جای زبان فارسی، زبان عربی در میان مردم رواج پیدا کرد. اما ابوالقاسم فردوسی که یکی از دهقان های آن زمان بود.از سر عشق و علاقه ایی که به زبان فارسی و همگانی کردن آن داشت تلاش کرد و همچون آتشی که در زیر خاکستر پنهان شده است را شعله ور کرد. او سال های عدیدی را برای نوشتن و ویراستاری این کتاب صرف کرد تا در نهایت باری دیگر زبان اصلی ایران فارسی شناخته شد و فردوسی در این عمل بی تاثیر نبود.
شاید پایان شاهنامه جنگ و خونریزی بود اما اسلام وارد شد به ایرانی که تمدنش هزار ساله بود. از این رو آن را خوش خطاب می کنند. شاید در تلاطم سختی ها و دنباله روی جنگ و خونریزی صلحی شیرین و پایانی خوش در انتظار باشد.کافی است صبر و استقامت نشان داده و در انتظار آن تلاش کنیم.
نتیجه:
از کجا میدانیم که پایانش خوش است ؟ صبر می خواهد آنوقت در می یابیم که آیا پایانش خوش است یا خیر! شما چه فکر می کنید؟ پایان شاهنامه را خوش می دانید یا خیر؟
مثل نویسی صفحه 122 پایه دهم
بازنویسی ضرب المثل شاهنامه آخرش خوشه پایه دهم
همچنین بخوانید...!
دیدگاه ارسال شده است
نمایش / مخفی کردن دیدگاه ها